Het gaat goed met de Italiaanse wijnhandel. De export steeg vorig jaar met 9 procent in volume en met 12 procent in waarde tot een jaaromzet van 4,4 miljard euro.
Volgens het statistisch bureau ISTAT is Italië nu met een aandeel van 22 procent de grootste leverancier van wijn in de wereld. De meeste wijn gaat naar de Verenigde Staten (VS), Duitsland en Groot-Brittannië. Prosecco is één van de aanjagers van de gestegen export, vooral naar de VS, waarheen vorig jaar 17 procent meer van deze populaire bubbelwijn werd verscheept.
In ons land neemt Italiaanse wijn met een aandeel van ongeveer 11 procent (cijfers uit 2010) de derde plaats in na Frankrijk (circa 30 procent) en Duitsland (ongeveer 20 procent).
Veelzijdigheid
Het succes van Italië als wijnland schuilt onder meer in de grote veelzijdigheid, met een onwaarschijnlijk groot aantal erkende wijngebieden: 479 appellaties (!) – en dan heb ik waarschijnlijk nog wel enkele nieuwkomers gemist. Ook de enorme hoeveelheid inheemse druivenrassen is ongeëvenaard.
Er zijn ongeveer 1.000 druivenrassen bekend, waarvan er zo’n 400 zijn toegestaan in de DOC-, DOCG- of IGT-categorie. Naar schatting nog eens 500 à 1.000 druivenrassen zijn nog niet eens geïdentificeerd. Ook al bedienen veel wijnen van die inheemse druiven een relatief kleine nichemarkt, ze spelen een belangrijke rol voor het imago van de Italiaanse wijn.
De wijnmakers houden er vaak originele, eigenzinnige of experimentele filosofieën en productiemethodes op na. De wijnen trekken de aandacht en verrijken de wijnwereld met andere smaken en nieuwe wijnstijlen.
Wijnvakdag
Tijdens de door Italent georganiseerde Italiaanse Wijn Vakdag eind maart in de Kookfabriek in Amsterdam, presenteerden de importeurs Anfors, Douwe Walinga, Eck en Maurick, Il Commendatore en Verkerk Wijnimport enkele wijnen van authochtone druivenrassen uit Friuli (voluit Friuli-Venezia Giulia).
Ooit gehoord van de druif vitovska? Het wijnhuis Skerk (Eck en Maurick overweegt de wijn te gaan importeren) maakt daar enerverende wijn van door de druiven op de schillen te vergisten, wat zeer ongebruikelijk is bij witte wijn. Josko Gravner (Anfors) gebruikt deze methode - die in wezen eeuwenoud is - al enkele jaren met succes met de druif ribolla gialla, die hij bovendien in in de grond ingegraven aardewerken amfora’s laat vergisten.
Op de schil vergiste witte wijnen moet je leren waarderen. Ze zijn heel anders van smaak en stijl dan de mainstream frisse, fruitige witte wijnen waaraan we gewend zijn. Ze zijn vol en complex van smaak en kunnen lang rijpen. Het laatste komt mede door de tannine uit de schillen, die vergelijkbaar maar ook heel anders zijn dan die van blauwe druiven.
Elke rechtgeaarde chef zou zin moeten krijgen om hier een mooi gerecht bij te bedenken, de vraag is alleen of de consument ook al klaar is voor dit type wijn.
Restaurantwijn
2 andere hoogtepunten op de proeverij waren wat mij betreft de DOC Isonzo ‘Dolée’ 2009 van Vie di Romans en de DOC Collio 2009 van Ronco dei Tassi (beide van Verkerk Wijnimport). De eerste is gemaakt van friulano. De wijn is floraal en kruidig (kervel, anijs, snufje vanille) met een lichte houttoets en een zekere hartigheid dankzij rijping op de gistresten. Een echte restaurantwijn.
De Collio () is een geconcentreerde wijn van oude wijnstokken van de druif malvasia istriana. Krachtig maar opwekkend fris, met aroma’s van perzik, kweepeer, mineralen en fijne zuren.