Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. De horeca kent vele verlokkingen. Aan welke van de 7 zonden maken wij ons schuldig? Deze keer in de biechtstoel: Hani Asfdaai, Best Bartender en werkzaam bij Noah in Rotterdam. “Soms schelden mijn collega en ik even op elkaar; dan meen ik het echt en ben ik intens woest.”
Tekst: Lucas Boot
Gulzigheid
“Ik kan goed genieten van drank. Als bartender krijg je in elke horecazaak wel een gratis drankje. Of meerdere. Het begint meestal met een shotje van het huis. Tequila of mescal, het liefst. Verder drink ik fluitjes bier als ik op stap ben. Gewoon pils. Juist geen cocktails. Inmiddels weet ik precies wanneer ik te veel drink. Dat punt van on- naar offline voel je beter aan naarmate je ouder wordt. Als het gebeurt, ga ik meteen naar huis. Ik zeg mijn vrienden niet eens gedag. Hani doet een houdinietje, noemen de jongens dat.”
Luiheid
“Ben ik lui? Ja, toch wel. Ook al werk je achter de bar constant door. Ik pak bijvoorbeeld liever 4 kratjes tegelijkertijd uit de opslag in plaats van 2. Dan hoef ik niet extra te lopen. Dat soort dingen. Op vrije dagen kan ik me helemaal overgeven aan nietsdoen. Soms lig ik ongedoucht de hele dag op de bank in mijn ochtendjas series te kijken. Ik kom er alleen vanaf om iets uit de keuken te pakken of om naar de wc te gaan. Eten bestel ik online. Vrienden van mij hebben mijn voordeursleutel, dus voor hen hoef ik niet eens open te doen. Aardslui, ja.”
Woede
“Ik weet goed hoe ik wil dat het hier in de bar gaat. En als het anders loopt, wil ik nog weleens schreeuwen. Op de werkvloer probeer ik dat zo min mogelijk te doen, maar soms moet het eruit. Zeker als het gekkenhuis is en de bonnen aan de bar achter elkaar binnenkomen, schelden mijn collega en ik even op elkaar. Ik meen het echt en ben intens woest. Gelukkig duurt die boosheid nooit lang. Na een minuut lachen we vaak alweer en zingen we door de microfoon weer mee met de muziek.”
IJdelheid
“2 jaar geleden woonde ik op Rotterdam-Zuid en was ik een onbekende in de cocktailwereld. Vorig jaar december stond ik op de cover van dit magazine als Entree Best Bartender van 2016. Dan denk ik wel: wow! Die erkenning voelt speciaal, maar het is denk ik eerder trots dan ijdelheid. Ik ben sowieso niet een gast die een uur voor de spiegel staat. Daar ben ik een te nuchtere Rotterdammer voor. Die mentaliteit zie je ook hier in de zaak. We werken met een T-shirt en een petje op achter de bar. Op straat lopen we er ook zo bij. Geen opgeprikt gedoe, wel goede kennis en service.”
Lust
“Als ik denk aan lust, denk ik aan vrouwen. Je snapt dat je als bartender een hoop aandacht krijgt van het vrouwelijke publiek. Bartenders zijn de moderne rocksterren. Ik ga zeker op de aandacht in. Niet altijd, natuurlijk. Laat ik het zo zeggen: ik laat me niet leiden maar verleiden door lust. Mooie vrouwen zijn gewoon moeilijk te weerstaan, man. Zeker als je weet dat je goede kans maakt. Op een avond stapte een dame op me af. Ze stelde zich voor en vroeg meteen: ‘Ga je met mij mee naar huis?’ Ik keek mijn collega aan. ‘Het is te druk, dat kan nu echt niet.’ Shit …”
Jaloezie
“Als een ex van me binnenkomt met een nieuwe vriend word ik meteen jaloers. Ook al is het 5 jaar geleden dat we samen waren. Het voelt toch alsof je de wedstrijd hebt verloren. Ben dan meteen pissed en laat dat ook merken. Zo van: wat kom je hier doen in mijn bar? Je weet toch dat ik dat niet prettig vind? Net een klein kind, ik weet het. Als het andersom gebeurt, ben ik degene die tegen haar zegt: wat doe je raar, het is toch uit? Mijn jaloezie is hypocriet, dat geef ik eerlijk toe.”
Hebzucht
“Ik ben opgegroeid in een grote Afrikaanse familie. Mijn roots liggen in Eritrea. Delen heb ik van thuis meegekregen. Daarom ben ik niet hebzuchtig, maar juist vrijgevig. Voor de deur staat bijvoorbeeld een auto die vrienden zo kunnen lenen. Ze vragen niet eens meer of het mag, maar informeren direct naar de sleutel. Mijn vrienden mogen bij mij thuis ook alle kasten opentrekken en de koelkast leegdrinken. Vind het allemaal best. Het enige waar ze vanaf moeten blijven, zijn een paar exclusieve special-editionflessen. Die blijven dicht. Ook voor mij. Ik bewaar ze om later aan mijn kinderen te laten zien.”
